Yaşama dair yüzlerce kitap okudum, on yaşından beri yaptığım düzenli eylem ise okumak. İnsan yüzlerce hatta binlerce kitap okusa da en iyi öğretmen yaşamın kendisi. Bu yaşıma kadar neler öğrendiğimi sorguluyorum bu gece. Ne öğrendim? Her insan kitap gibi ancak bazı insanlar okunamıyorlar. Anlaşılmadan yitirilen ömürlere şahitlik edecek yaştayım. Adaletin merhametten üstün olduğunu öğrendim. Adalet nedir burada? Herkese, nesneye, insana olması gereken şekilde davranma yetisi. Merhametin, iyiliğin, nezaketin "zayıflık" olarak görüldüğü dünyamızda, merhameti, iyiliği herkese dağıtmak zulüm değil midir? Elmaslar kabukların ardında gizlenir. Değerini bilenlere emanet edilir. Bu yüce gönüllülük değil şüphesiz. Herkesin bildiği dil var ve o dili anlamak bir meziyet. Tüm dünyanın hemfikir olduğu meselelerden birisi çıkarcı, kurnaz bir birey olmak ve rasyonel zihniyette olmak, beraberinde saygıyı getiriyor. Elbette burada çiğ bir kurnazlıkta...