Ahu Mah

                         Bir önceki yazımda sanatın doğuşundan bahsetmiştim. Sanatın dünyayı anlamlandırma ve açıklamaya çalıştığımız bir alan olarak ortaya çıktı. Özellikle resim, heykel gibi sanat türleri insanın inanma güdüsünün bir tezahürü olarak karşımıza çıkıyor.  Antik Mısır ve Yunan olarak inceleyeceğim. İnsanlar yerleşik hayata geçti, topluluklar kurdu. Kültür oluşmaya başladı. Yerleşik hayata geçen insan, toplumsal kurallar ile, mitolojiyle dünyasını anlamlandırmaya çalıştı. Sanat gelişmeye devam etti. Antik Çağ'a ait eserlerin kusursuza yakın olması; teknolojinin gelişik olmamasına rağmen nasıl olabilir? Antik Çağ insanı ile günümüz modern insanı aynı kaygılarla mı sanat üretiyordu? Bu sorunun cevaplarını yazımda yanıtlamaya çalışacağım.  ANTİK MISIR Antik Doğu denilince aklımıza ilk olarak Mısır gelecektir. Piramitleri, sfenksleri, duvar çizimleriyle insanı kendisine hayran bırakıyor. İnsanlık tarihi açısından su çok önemlidir. Medeniyetler yaşamlarını suların çevresin

              İnsanın ortaya çıkışıyla beraber, 21.YY'a kadar kendini anlamaya ve tanımaya çalıştı insan. İz bırakmak istedi, bu hayatta ben de varım dedi, hayatta kalmak istedi, inandı ve üretti. Her ürün bizi, insanı tanımaya bir adım daha yaklaştırdı. Sanat da insanı tanıyabildiğimiz alanlardan bir tanesi. Her şeyin, çıkışından itibaren anlamı değiştiği gibi, sanatında anlamı değişti. Günümüzde estetik haz ile özdeştirilse de, kökeni pek de öyle değil. İnanç, toplumsal kimlik, duygular gibi bir çok şeyi ifade eden bir alan. Sanatın ortaya çıkışını, akımları ve dönem değerlendirmesi üzerinden bir yazın dizisi olarak anlatmaya çalışacağım.  Sanat, bildiğimiz kadarıyla Paleolitik Çağ'da (Eski Taş yahut Yontma Taş Devri) (M.Ö. 40.000- 10.000) insanların ortaya çıkışıyla başladı. Dönemin sonuna doğru ürünlerr rastlıyoruz. Mağaradaki resimler, motifler ve hayvan figürleri bulunmaktadır. Ekseriyetle insanlar avcı-toplayıcı bir yaşam sürmekteydiler, hayatta kalma amacıyla sürülen b